Cul

Cul de muller (alto) y d'hombre (baixo)

O cul[1][2] u culo[1] (d'o latín < CULUS) ye constituyiu principalment por os tres musclos glutios (glutio mayor, glutio meyo y glutio menor), os cuals sirven como elevación y el sostenimiento d'a pelvis, a extensión, l'abducción y a rotación d'o fémur y l'abducción y a rotación d'a cuixa.

En o ser humano, ye a parti inferoposterior d'o tronco sobre a que descansa o cuerpo cuan ye posau. Ye formau por a piel, o teixiu adiposo subcutanio, l'aponeurosi glutia y os musclos: glutio mayor (en os humans, s'ha iu desembolicando mas por l'adopción d'o bipedismo), glutio meyo y glutio menor. En os animals, zona carnosa que rodía l'ano.

A esteatopichia u acumulación de graixa en o cul, se considera una caracteristica adaptativa primitiva muit estendillada en a prehistoria y encara ye un rasgo present en bellas poblacions humanas.

  1. 1,0 1,1 (an) Diccionario aragonés-castellano-catalán. Versión preliminar. Estudio de Filología Aragonesa. Edacar num. 14. Zaragoza. Edicions Dichitals de l'Academia de l'Aragonés. ISSN 1988-8139. Octubre de 2024.
  2. (es) Brian Mott El habla de Gistaín, Instituto de Estudios Altoaragoneses, 1989, ISBN 84-86856-15-9, p.210

Developed by StudentB